Vleugels voor jouw talent Het seminarie ‘Vuile Handen’ vond dit jaar noodgedwongen plaats via afstandsonderwijs. Dankzij de versoepelingen in de maatregelen konden we het jaar afsluiten met echt vuile handen.
De leerlingen gingen de uitdaging aan om met krantenpapier en klei een karakterkop te boetseren. Hier zijn enkele resultaten. Wij vinden ze alvast geslaagd!
De infoavond begin februari en de open dag eind februari kregen in dit coronajaar een nieuw jasje. Alles verliep noodgedwongen digitaal. Er werd door vele collega’s heel wat energie gestoken in filmpjes over onze werking tijdens en buiten de lessen. Het werd een prachtige app die door heel veel ouders en toekomstige leerlingen erg gewaardeerd werd. We hoorden menige ouder zeggen dat we met onze digitale versie met kop en schouders boven de andere scholen uitsteken. Iets waar we best trots op zijn.
Toen de coronamaatregelen toch een opening boden om bezoekers per gezinsbubbel de school te laten bezoeken, namen we deze kans met beide handen aan. Via de sociale media en de website maakten we bekend dat ouders na een telefonische afspraak welkom zijn op onze school voor een individuele rondleiding.
In een wip was het lijstje met enthousiaste vrijwilligers uit het korps gevuld. We zouden woensdagnamiddag 19 en zaterdag 22 mei paraat staan om ouders en toekomstige leerlingen de warmte van SFI te laten voelen. De vraag was echter minder groot dan het aanbod. Voor de eerste graad kwamen een negental gezinnen op zaterdag 22 mei naar school. Voor de tussenjaren neemt de heer Dominique Maes heel wat ouders en leerlingen op sleeptouw aansluitend bij de schooluren.
Op elke vraag probeerden we een warm en hartelijk antwoord te geven tijdens onze wandeling langs kapel, tuin, bib, fietsenstalling, sanitair blok, verschillende vak- en klaslokalen en uiteraard onze mooie sportzaal en buitenterreinen.
De toekomstige leerlingen zijn vooral benieuwd naar hoe ze op school zullen starten, waar hun fiets kan blijven, waar ze naar het toilet kunnen, hoe de lokalen eruitzien, wat de normen van het uniform zijn, hoe groot de klassen zullen zijn, enz. De ouders stellen dan weer meer vragen over het verschil tussen FLEX en FIX, de warme maaltijden en de broodjes, de opvang voor en na school, de bereikbaarheid, het bestellen van de boeken, het aankopen van materiaal, dus meer de praktische kant van de schoolkeuze.
Op elke vraag probeerden we een warm en hartelijk antwoord te geven tijdens onze wandeling langs kapel, tuin, bib, fietsenstalling, sanitair blok, verschillende vak- en klaslokalen en uiteraard onze mooie sportzaal en buitenterreinen. Meestal kwamen we met de voorziene dertig minuten nauwelijks toe. Iedereen was heel dankbaar voor de geboden kans die ze op die manier hadden gekregen.
Hartelijk dank aan alle enthousiaste collega’s die als ambassadeurs een vrij moment wilden opofferen om de warme sfeer van SFI gestalte te geven.
Liesbeth Verholen
Onthaal SFI
Dit jaar kregen de leerlingen van 6 Office als geïntegreerde proef de opdracht om een project uit te werken voor het goede doel, namelijk Make-A-Wish. Het doel van de geïntegreerde proef was om producten te verkopen via een webshop en hiermee geld in te zamelen voor het goede doel.
Lees verder
De hoofdrollen uit de film uit 1990 met deze titel worden vertolkt door Robert De Niro en de betreurde Robin Williams. Williams speelt een neuroloog die zich ontfermt over patiënten die ten gevolge van een bacterie ten prooi vielen aan een mysterieuze slaapziekte. Deze “encefalitis lethargica” had op iets meer dan een decennium tijd ook nog twintig miljoen dodelijke slachtoffers geëist. De pandemie volgde kort op de Spaanse griep en verdween in 1928 op even vreemde wijze als ze was gekomen. Het eerste antibioticum werd pas dat jaar ontdekt en had hier nog geen invloed. De Niro speelt de patiënt die dankzij specifieke medicatie van de neuroloog ontwaakt uit zijn catatonische toestand. Hij is dolenthousiast, laaft zich aan zijn herwonnen leven en wordt zelfs verliefd. Het experiment wordt met succes uitgebreid naar andere patiënten. Sommigen zijn veel minder opgetogen en rouwen vooral om de decennia die verloren gingen door hun slaapziekte. Enkelen zetten hun frustratie zelfs om in agressie.
Bij leven en welzijn ontwaakt SFI volgend schooljaar uit de pandemie die de normale orde de voorbije twee schooljaren grondig heeft verstoord. Ik bespaar u ditmaal de pijnlijke lijst van gemiste activiteiten op en met school, en hoop van harte dat dit niet en nooit meer hoeft. Leerlingen uit de retorica, ‘class of 2020’ én ‘class of 2021’, moesten het voor hun afzwaai in het beste geval stellen met surrogaat. Zeker voor de liefhebber geldt echter: margarine is geen boter.
Ook collega’s aan het einde van hun loopbaan deelden deels in deze droefheid. Afscheid online is zoals een concert online: oprecht mooi maar de beleving is toch niet hetzelfde. Meerdere waarlijk gewaardeerde personeelsleden geven de fakkel door. Eén ervan is niemand minder dan het vlaggenschip van ons instituut in blauw en wit. Altijd weloverwogen en open voor relevante argumentatie. Als Hector de helmboswuivende was, dan is mevrouw Lybaert de welbespraakte. Geraffineerde eloquentie, tijdloos verbaal stijlicoon, het ga u goed!
Stijn Duhamel, leerkracht
Corona gooide steeds roet in het eten, maar op het einde van het 3de trimester konden een aantal klassen toch genieten van fijne en leerrijke uitstappen. Enkele getuigenissen …
Lees verderDe week voor de 50-dagen was een fijne belevenis. Ondanks de vreemde periode waarin we zitten, zijn we blij dat we ons toch hebben kunnen verkleden. De thema’s marginaal, gala en Oktoberfest waren een groot succes. Er hing een toffe sfeer en er zijn veel complimenten uitgedeeld op de kostuums.
Lees verderTijdens de lessen Latijn maakten de leerlingen van het vijfde jaar kennis met het epigram. Een kort gedicht dat het dagelijkse leven in het Rome van de keizertijd weerspiegelt. Menselijke zwakheden, gebreken en spot zijn nooit ver weg. Zonder echter te vervallen in grofheid.
Lees verderIn het tweede trimester namen de leerlingen van de eerste graad en 3OR deel aan het project ‘Geef racisme de rode kaart’. Dit is een project dat in negen verschillende Europese landen georganiseerd wordt en in handen is van een voetbalclub zoals Chelsea, Inter Milan en Club Brugge.
Lees verderOp vrijdag 4 juni was er een stijlvolle afscheidsviering voor onze pedagogisch directeur Marijke Lybaert die met pensioen gaat. Op het eind van de avond nam ze zelf het woord en bewees ze nogmaals haar retorisch talent met vijf levenslessen die beklijven.
Lees verder
Sinds begin dit schooljaar staan onze leerlingen van de 3de graad aso en tso in contact met een Franstalige correspondent van het Collège Saint-Pierre in Jette. Ze stuurden verschillende mails en boeiende videofilmpjes werden uitgewisseld om elkaar beter te leren kennen. Het was een ultieme kans om hun schrijf- en spreekvaardigheid in een vreemde taal op een hoger niveau te brengen. Bovendien ontstonden er ook enkele mooie vriendschappen. Daarenboven maakten ze samen een film over wat Belg zijn voor hen betekent naar het voorbeeld van de film “Being Belgian” van Nic Balthazar en Pascal Poissonnier. Hieruit bleek dat de meningen van zowel de Vlaamse als de Brusselse Franstalige studenten grotendeels eensgezind waren over de Belgische identiteit. Onze hedendaagse jongeren hechten nog steeds veel belang aan waarden en normen die ze van hun familie meekregen.
Jammer genoeg kon een fysieke ontmoeting wegens corona niet doorgaan. Niettemin zullen we, zodra de omstandigheden dit toelaten, een mooie ontmoetingsdag organiseren.
Kortom, het was een verrijkende uitwisseling en zeker voor herhaling vatbaar. Hier alvast enkele reacties die de leerkrachten Frans, mijnheer Dellaert en mevrouw Tanghe, mochten opvangen in hun klassen:
« C’était très amusant d’améliorer mon français de cette façon et d’avoir une amie écrivaine. »
« La communication a été très fluide. Mon correspondant a vraiment fait un effort pour parler néerlandais. »
« J’ai aimé que nous ayons la chance de communiquer avec un étudiant qui ne parle pas la même langue que nous. »
« C’était agréable d’entendre son opinion sur l’identité belge ainsi que de le voir et de l’entendre parler dans une vidéo. »
Bonjour Emilien
J’espère que tu vas bien.
Je suis Maya, j’ai 16 ans et j’habite à Laarne. J’aime dessiner, lire et écouter de la musique.
J’étudie l’économie à SFI. Que faites-vous des études?
J’ai deux loisirs. Je joue dans une comédie musicale à Gand. J’adore être sur scène mais maintenant ce n’est pas possible à cause du coronavirus. J’aime aussi le foot. Ça fait déjà 2 ans que mon père m’a convaincu de l’aider… Et voilà , maintenant nous donnons des entraînements de foot ensemble. Les enfants ont 9-10 ans. Ils sont très gentils!
Quels sont vos hobbies?
À bientôt,
Maya
Op dinsdag 1 juni hebben we met de klas Dokano bezocht. Dat is een vzw die mensen bewust wil maken van al het afval dat in het water belandt en van de noodzaak om beter te sorteren. Mensen die hen bezoeken gaan ‘vuilvissen’. Ze krijgen een boot, grijpers en vuilnisemmers. Er wordt hen gevraagd om het afval te verzamelen dat ze onderweg in het water tegenkomen. Het record is 200 kg afval na één boottocht. Dat zou ons die dag niet lukken, want er was weinig wind. De wind zorgt ervoor dat het afval samengedreven wordt op een aantal plekken.
Bij aankomst kregen we wat uitleg over Dokano en wat het juist inhoudt om te vuilvissen. Een half uurtje later ging iedereen naar buiten en waren we klaar om in de kano te springen. In het begin was het moeilijk om te sturen, maar dat raakten we wel gewend. Het meeste vuil lag aan de rand van het water. Daar zaten we vaak vast tussen takken en obstakels. Op een bepaald moment hoorde ik mensen roepen dat er twee leerlingen in het water waren gevallen. Hun boot was gekapseisd omdat ze afval wilden grijpen dat vastzat tussen takken aan de rand van het water. Dat was grappig. De waterpolitie was zo vriendelijk om de meisjes te helpen. Gelukkig scheen de zon en waren ze snel droog. Uiteindelijk hebben we 7 kg afval verzameld. Dat was meer dan ik had gedacht. Na twee uurtjes varen gingen we terug naar huis. Het was een geweldige uitstap.
Elize De Landsheere, 2MWB
(lees verder onder de foto)
Dit verscheen op de site van Dokano, de organisatie voor het vuilvissen. De activiteit vond plaats op 11 mei met 2MWA.
Enkele uitzonderlijke vangsten vandaag.
SFI Melle haalt een camionband en ander drijfvuil uit de dokken. Een stevige vangst van 80 kg.
´Vangst van de dag’: Nemo, Ahmed & Abdoel. Neen, nee, geen vissen, maar dé drie musketiers van 3OR. Meester Benoit hielp hen veilig terug aan wal, met hulp van de Dokano-kapitein, drie toevallige voorbijgangers en verschillende kano´s.Dikke merci aan allen die te hulp schoten. … Meer weergeven
4OR van SFI Melle viste in de namiddag 36 kg drijfvuil uit onze Gentse binnenwateren.
Samen met de klas van SFI Melle halen ze vandaag 116 kg zwerfvuil uit het water.´Wist je datje´:
Vandaag werden drie autobanden uit het water gevist. Dat was lang geleden. …Meer weergeven
We zijn woensdag 2 juni naar ‘Jong Gent In Actie’ geweest.
Jong Gent is een organisatie die zich inzet voor jongeren die in armoede leven. Het is een veilige plek waar deze jongeren steeds terechtkunnen. Er is een pooltafel en de jongeren kunnen er ook tafelvoetbal spelen. Ze vinden er een luisterend oor en krijgen hulp als ze die nodig hebben.
Het is interessant om eens de andere kant van het leven te zien.
We hebben geleerd dat niet iedereen het zo goed heeft. Veel mensen leven
in armoede zonder dat ze het weten. Armoede betekent niet alleen dat je weinig geld hebt, maar het is evengoed dat je niet omringd wordt door een sociaal opvangnet of dat je niet de mogelijkheden hebt om je hygiëne te verzorgen.
(lees verder onder de foto’s)
We kregen het persoonlijke verhaal te horen van een man die als vrijwilliger werkt bij ‘Jong Gent in Actie’. Ook hij leeft in armoede en moet rondkomen met 750 euro per maand. Zijn enthousiasme was aanstekelijk. We hebben zijn aangrijpende verhaal gehoord over hoe armoede je leven ingrijpend kan veranderen in een heel korte tijd.
Toen we dit verhaal hoorden, schrokken we wel een beetje.
“Hoe zou jij je voelen als je uit de klas werd gehaald om te douchen? Alle ogen van de klasgenoten zijn op jou gericht. Je hebt een lichaamsgeur omdat je thuis geen douche of bad hebt. Je vindt geen aansluiting bij de mensen om je heen”.
Een van de begeleiders gaat elke week naar een speeltuintje waar heel wat jongeren rondhangen. Jongeren van verschillende leeftijden die nergens anders terechtkunnen. Er is zelfs een jongen van 3 Ã 4 jaar die daar om 10 uur ’s avonds nog rondloopt, zonder dat zijn ouders naar hem omkijken. Dat raakte ons.
Niet iedereen heeft het makkelijk thuis. Als we een beetje meer verdraagzaam zouden zijn, dan zouden velen zich beter voelen.
Alexine Bulthé & Alegra angeline A Tshiamala Mbuyl, 2MWB
