Hij begon zijn loopbaan in het onderwijs op 22-jarige leeftijd en rondt dit jaar zijn loopbaan af. Sinds een jaar gaf hij godsdienst op SFI Melle. Zijn passie voor lesgeven was nog steeds voelbaar in ons gesprek.
Hoe oud was u toen u begon met lesgeven en hoe lang bent u dan actief geweest?
Ik was 22 jaar toen ik begon met lesgeven. Ik sta nu al 40 jaar in het onderwijs, waarvan één jaar op SFI Melle, en ben momenteel 63 jaar.
En wat vindt u het mooiste aan lesgeven?
Het mooiste aan lesgeven is wanneer je ziet wat sommige leerlingen je teruggeven. Sommige leerlingen doen vanaf het begin goed mee in de les en houden zelfs jaren later nog contact. Dat zijn schone dingen.
Hoe komt het dat u godsdienstleraar wilde worden?
Ik heb filosofie en theologie gedaan. Op mijn vorige scholen gaf ik geschiedenis en menswetenschappen. Maar aan godsdienst is vandaag meer nood, dus het is gemakkelijker om dat vak te geven.
Wat heeft u zelf ook geleerd door les te geven?
Hoe rap dat een jonge mentaliteit kan veranderen op 40 jaar tijd. Er zijn positieve ontwikkelingen, zoals meer mondigheid. Maar de discipline is achteruitgegaan, net als de gretigheid en gulzigheid om iets te leren. Sociaal gedrag ook. Het lijkt mij dat leerlingen meer ‘peer’ zijn, meer op elkaar gericht. De vormelijkheid en beleefdheid valt op SFI nog mee, maar op andere scholen en buiten de school is dat compleet weg. Dat heeft volgens mij veel te maken met corona.
Hoe is uw visie op geloof en zingeving geëvolueerd doorheen uw carrière?
Door veel te lezen en met veel mensen te spreken verandert uw gedacht automatisch. Ik behoor nog tot de generatie die wil bijleren, en ik lees, discussieer en luister naar mensen.
Wat bent u nu van plan in uw pensioen?
Ik zou nog graag een paar uur les willen geven hier op school. Gewoon om nog sociaal contact te hebben met de leerlingen en collega’s. Om die sociale identiteit te mogen blijven beleven. Ik hoop ook meer tijd te krijgen om te lezen en te schrijven.
U zegt ook dat u meer wil schrijven. Bent u een schrijver?
Een paar jaar geleden bracht ik mijn meest betekenisvolle boek uit: Religieus Atheïsme. Het werd eerst uitgegeven door een Nederlandse uitgever en vond zijn weg naar lezers in Vlaanderen, Nederland en Zuid-Afrika. Later verscheen er een Engelse vertaling bij een Amerikaanse uitgever, waarna het wereldwijd werd verspreid.
Hartelijk dank, meneer Meganck, voor uw jarenlange inzet, uw aanwezigheid en uw inspirerende kijk op geloof, onderwijs en zingeving. We wensen u een verdiend en vervullend pensioen toe met nog veel waardevolle momenten in de klas, in de boeken, en woorden op papier. Bedankt!
Siebe Duhem, 5TC