Kom kijken naar 1914 schooltoneel op 19 en 20 april

Nieuwe gezichten

Een nieuw schooljaar zorgt ook voor nieuwe personeelsleden. We stellen ze graag even voor.

Aurélie De Cock

Op 12 oktober 1992 zag Aurélie De Cock voor het eerst het daglicht. Ze werd geboren in Gent en groeide op in het mooie Melle. Na een uitdagend traject in haar tienerjaren ondervond ze dat de liefde voor de mensheid groot was en koos daarom de opleiding maatschappelijk werk.

Na enkele jaren als ondersteuner in het deeltijds onderwijs besloot ze een grotere uitdaging aan te gaan. Opvoeder in een gemeenschapsinstelling leek voor haar de geknipte job waarbij ze jongeren kon bijstaan tijdens hun plaatsing binnen de gedwongen hulpverlening.

Deze job kwam met grote uitdagingen, intensieve begeleidingen en lange werkdagen. Hoewel ze haar hart verloren had aan die doelgroep en werkplaats, besloot ze na zes jaar om even op de pauzeknop te duwen. Het afscheid viel haar zwaar, maar de gemeenschapsinstelling zal altijd een plekje hebben in haar hart.

Toen ze toevallig de vacature zag op SFI, de school waar ze de eerste twee jaar middelbaar heeft gevolgd, solliciteerde ze met de hoop om een nieuwe start te kunnen nemen. Onmiddellijk werd ze warm en hartelijk onthaald en voelde het voor Aurélie aan als thuiskomen.

Naast het inwerken in de nieuwe job zal je Aurélie vaak terugvinden in de natuur samen met haar vriend en hond. Genieten van de buitenlucht, mooie landschappen en lange boswandelingen zijn voor haar pure ontspanning. Ook reizen naar het buitenland en daar de mooie natuur opzoeken is een van haar favoriete bezigheden.

Benny De Ketele

Benny De Ketele (°1983) groeide op in Gavere, maar verhuisde als tiener naar Gentbrugge en studeerde wiskunde-wetenschappen aan het Don Boscocollege in Zwijnaarde. Na een cultureel uitwisselingsjaar in Guatemala behaalde hij zijn licentie Geschiedenis aan de UGent gevolgd door een master Algemene Economie aan dezelfde instelling.

Zijn job als consultant en manager in duurzaamheid stuurde hem niet alleen op missie naar talloze Afrikaanse en Latijns-Amerikaanse landen, het bracht hem ook terug naar Guatemala, waar hij zijn toekomstige vrouw zou ontmoeten. Het resultaat was een verblijf van tien jaar in ‘het land van de eeuwige lente’ waar hij zijn oorspronkelijke job kon verderzetten. Latere omzwervingen als gastdocent in Social Responsibility en in Project Management aan lokale universiteiten en als life coach waren vooral een aanvulling op zijn nieuwe missie: het schrijven van een filosofisch-spirituele roman.

Sinds juni is hij terug in België en hij is enthousiast dat hij de kans krijgt om in levensbeschouwelijke interactie te treden met vierdes, vijfdes en zesdes van SFI en om naar hun godsrelatie te peilen. De bedoeling is dat hij dat combineert met het afwerken van zijn roman, maar dat is de eerste weken nog niet echt aan de orde geweest. Benny mag je altijd aanspreken over films, (levens)verhalen, (historische) kunst, (on)gelijkheid en geïnspireerde momentjes.

Briek De pestel

Op 23 september 1997 werd Briek De pestel geboren in Deinze. Na een kort verblijf in Nevele woont hij nu al 21 jaar in Drongen. Zijn middelbare school doorliep hij op het Sint-Lievenscollege te Gent.

In het hoger onderwijs doorkruiste hij verschillende waters – handelsingenieur, handelswetenschappen – alvorens zijn grote droom te volgen: leerkracht wiskunde-Nederlands. De ongewone combinatie van vakken is voor hem geen nadeel; hij ziet dit als een extra uitdaging. De afwisseling zorgt ervoor dat hij iedere dag vol enthousiasme les komt geven.

Van zodra zijn stage erop zat, ging hij aan de slag in Don Bosco Sint-Denijs. En deze zomer maakte hij de overstap van deze school naar SFI Melle. Bij ons op school geeft hij Nederlands en wiskunde aan alle drie de graden. In zijn vrije tijd houdt Briek zich bezig met lopen, fietsen en zwemmen. Ondanks het feit dat hij die drie sporten beoefent, heeft hij nog nooit een triatlon gedaan. Dat staat nog op zijn lijstje voor de toekomst. Brieks “guilty pleasure” is aardbeientaart, daar krijgt hij geen genoeg van. Op de vraag wat zijn grote droom is, antwoordt hij “een trektocht door de Canadese wildernis.”

Catherine De Mot

Catherine De Mot vervangt Griet Vergauwen tijdens haar zwangerschapsverlof voor de vakken Nederlands en Frans in het 1ste en 2de jaar.

Nadat ze haar kinderjaren met haar ouders en broers eerst in Straatsburg (F) en daarna in Sint-Niklaas doorbracht, heeft ze tijdens haar humaniora op het internaat van Sint-Bavo in Gent Latijn-Grieks gevolgd. 

Geïnspireerd om kennis over te brengen op jongeren en ze te begeleiden, heeft ze met haar passie voor Nederlands, Frans, Duits en geschiedenis gestudeerd in Leuven en Brussel.

Na enkele jaren als leerkracht en als collega bij het voormalige Electrabel in Gent heeft ze met haar echtgenoot lange tijd in Limoges (F) en Parijs (F) gewoond. Samen hebben ze vier kinderen voor wie zij de zorg opnam. Ze leest veel boeken uit de Nederlandse literatuur van de 20ste en 21ste eeuw, doet graag strandwandelingen, luistert naar podcasts en zwemt vaak. Gebeten door de onderwijsmicrobe en vooral geboeid om jongeren heel wat nieuws aan te leren en ze te doen stralen wanneer ze hun grenzen verleggen, heeft zij nu deze opdracht opgenomen op het Sint-Franciscusinstituut.

Elyse De Laet

Uit de bruisende metropool Gent komt stadsmeisje Elyse De Laet. Zo is het niet altijd geweest. Hoewel ze op 3 juni 2000 in Gent geboren werd, groeide ze de eerste jaren van haar leven op in het rurale Brakel. Nadien was het weer op naar Gent. Daar volgde ze acht jaar lang onderwijs op de Sint-Bavohumaniora in het hartje van de stad. Acht jaar lang in het donkergroen. Ze heeft dus met andere woorden veel sympathie voor de leerlingen van SFI Melle die ook uniformkledij dragen.

Haar lievelingsvak in het middelbaar stond al van dag één vast: geschiedenis. En die interesse stopte niet na het middelbaar. Op de universiteit van Gent studeerde ze geschiedenis. In het onderwijs stappen stond niet direct op de planning, maar toen haar tante, Lieke Kuijte, haar een berichtje stuurde of ze niet een leerkracht wou vervangen, ging de bal aan het rollen. En voor ze het wist stond Elyse voor de klas. In het Engels dan nog wel! Gelukkig spreekt ze Engels bijna even goed als een Brit; daar heeft haar familie die in Engeland woonde voor gezorgd.

Twee grote passies domineren het leven van Elyse. Acteren zit in haar bloed. Ze staat al acht jaar op de planken. Toneelspelen geeft haar rust en energie tegelijk. Naast acteren speelt paardrijden ook een belangrijke rol. Haar dieren (honden, een kat en een paard) zijn haar dierbaarste bezit. Wie graag een geanimeerde discussie met haar aangaat, moet eens proberen te zeggen dat paardrijden geen sport is. Hoe haar loopbaan op SFI er zal uitzien? Niemand die het weet. Maar ze gaat de uitdaging voor de volle 100 % aan. You only live once, zoals ze zeggen.

Goele De Cort

Goele De Cort (°1985) groeide op in het pittoreske Hekelgem en ging naar de middelbare school in Aalst, waar ze zes jaar lang haar uiterste best deed om geen carnavalist te worden. Daarna trok ze naar Gent voor haar studie Taal- en Letterkunde. Ze koos voor Nederlands en Engels, maar kreeg op Erasmus in Wenen ook een zwak voor Duits.

Na haar studies verhuisde ze naar Brussel en werd ze regionaal journalist bij Brussel Deze Week. Aan een CVO volgde ze ondertussen de specifieke lerarenopleiding. Sindsdien dacht ze elk jaar in aanloop naar 1 september: “Zou ik toch niet… ?”

Maar ze kon uiteindelijk aan de slag bij De Standaard en beleefde daar vijf boeiende jaren als journalist economie en financiën – alleen het beursnieuws op papier krijgen bleef altijd een kwelling.

In volle eerste coronagolf verhuisde ze tijdelijk met haar gezin naar Zwitserland voor de job van haar man. Tijdens de vele, vele wandelkilometers kon Goele nadenken over wat ze op professioneel vlak verder wilde doen.

En dat werd het onderwijs. Ze geeft nu Nederlands in het vierde en Engels in het zesde en zevende jaar aan het SFI en is heel blij met haar overstap.

Omdat het schrijversbloed kruipt waar het niet gaan kan, freelancet ze ook als copywriter en journalist, en prutst ze graag aan podcasts. Voor haar de ideale combinatie van twee werelden, die elkaar positief beïnvloeden.

Jonas Verpoest

Jonas Verpoest werd geboren in Gent op 13 augustus 1988. Samen met zijn tweelingzus ging hij naar school in Drongen. Jonas was lang actief als lid van de plaatselijke turnvereniging.

Daarna ging hij naar de middelbare school Visitatie in Mariakerke. Daar kwamen de eerste kriebels naar boven om te kiezen voor het beroep van leraar. Zo geschiedde: Jonas begon te studeren aan de Arteveldehogeschool. Hij koos voor de opleiding leraar secundair onderwijs met als vakken handel-burotica en informatica. Nadien had hij niet genoeg van studeren en deed er nog het vak techniek bovenop. Tijdens die studies leerde hij ook zijn vrouw kennen. Samen vormen ze een gezin met twee dochters, Flore en Jinte.

Tijdens de eerste jaren als leraar had hij verschillende interimopdrachten. Zo kwam hij in 2013 voor het eerst terecht op SFI Melle om er een interim te doen voor bedrijfseconomie.

De afgelopen acht schooljaren werkte Jonas als leraar economie, informatica en techniek op het Oscar Romerocollege in Dendermonde. Hij was er graag, maar de woon-werkafstand met twee jonge kinderen maakte het niet altijd gemakkelijk. Dit schooljaar heeft hij er bewust voor gekozen om dichter bij huis te werken en opnieuw les te geven in het Sint-Franciscusinstituut. Hij is heel blij dat hij hier zijn favoriete vak economie kan geven.

Katrijn Langerock

Op 23 januari 1980 werd Katrijn Langerock geboren in Gent. Samen met haar drie broers en zus groeide ze op in Melle. Het werd al heel snel duidelijk dat het lesgeven van jongs af in Katrijns bloed zat: ze leerde haar kleine zus als kleuter al tellen, rekenen en lezen en liet haar elke dag toetsen maken zodat ze die met een rode pen kon corrigeren. De onderwijsmicrobe heeft ze waarschijnlijk overgeërfd van haar moeder, die ook jarenlang leerkracht is geweest op SFI.

Na haar middelbareschooltijd op SFI trok Katrijn naar de universiteit in Gent om daar klassieke filologie te studeren. Met haar diploma op zak begon ze te solliciteren en kon ze aan de slag als leerkracht Latijn op SFI. Na 7 jaar lesgeven besliste het lot dat het tijd was om ook het professionele leven buiten het onderwijs te gaan exploreren: ze verliet SFI en ging aan de slag bij De Lijn. Daar leerde ze de werking van het openbaar vervoer tot in de puntjes kennen en zag ze dat het leven meer is dan het onderwijs alleen. Ze voerde er verschillende functies uit: van loketbediende tot specialist opleidingen en recruiter. Stuk voor stuk heel interessante jobs, maar ergens diep vanbinnen bleef het kriebelen om toch ooit terug te keren naar SFI …

En zo gebeurde het: haar liefde voor het lesgeven overwon en in juni 2022 besliste ze om De Lijn na 10 jaar vaarwel te zeggen. Met een klein hartje stond ze op 1 september opnieuw voor de klas, maar algauw merkte ze dat ze de juiste keuze had gemaakt: SFI voelt na al die jaren nog steeds als thuiskomen!

Naomi Lambert

Op 10 september 1998 werd Naomi Lambert geboren. Toen ze klein was, speelde ze op woensdagmiddag ‘schooltje’ met haar neven die – onder lichte dwang – als haar leerlingen in haar klasje in de speelkamer van oma en opa zaten.
In het middelbaar vertoefde ze zes jaar op Don Bosco Zwijnaarde. Daar vond ze haar passie voor economie reeds in het derde middelbaar. Elk jaar wakkerden de enthousiaste leerkrachten economie die passie steeds meer aan. Omdat ze zelf zo graag naar school ging en enkele leerkrachten voor haar echt het verschil maakten, wou ze hetzelfde doen en op haar beurt ook het verschil maken voor leerlingen. In 2016 besloot ze aan de lerarenopleiding aan de Arteveldehogeschool te beginnen. Daar koos ze voor de onderwijsvakken economie en Nederlands. Tijdens de stages werd al snel duidelijk dat ze zich als een vis in het water voelde wanneer ze voor de klas stond. Na die opleiding wou ze zich nog meer verdiepen in economie en schakelde ze aan de Vrije Universiteit Brussel naar de master of science in de bedrijfskunde. Door die opleiding twijfelde ze even om in het bedrijfsleven te werken, maar toch startte ze vorig jaar op 1 september voor de klas op Don Bosco Zwijnaarde. Ze mocht haar eigen leerkracht economie uit de derde graad vervangen en dat voelde als een eer. Meteen voelde ze weer dat lesgeven haar passie was en was ze blij dat ze toch voor het onderwijs had gekozen. Nadat ze vorig jaar van vervanging naar vervanging ging, is ze nu op het Sint-Franciscusinstituut beland en mag ze verschillende economische vakken geven. Deze maand werd ze alvast hartelijk verwelkomd door de collega’s. Ze hoopt hier nog lang te blijven lesgeven.

Rhanie Maes

Rhanie Maes staat dit jaar in de startblokken van SFI, hoewel we van een ‘valse start’ kunnen spreken. Haar echte debuut in het onderwijs dateert van alweer 20 jaar geleden. Als pas afgestudeerde licentiate geschiedenis – met een postgraduaat journalistiek op zak – ging ze niet als reporter, maar wél als leerkracht geschiedenis aan de slag. Om een voltijds uurrooster te bemachtigen schipperde ze tussen drie scholen en dubbel zoveel tijdelijke opdrachten. Een financieel onzekere situatie die na drie jaar onhoudbaar werd. Met spijt in het hart zei ze het onderwijs vaarwel. Een jaar in het buitenland bracht rust. Daarna rolde ze in de wereld van de communicatie. Ze werkte als communicatiecoördinator bij Thomas Cook en was er verantwoordelijk voor de perscommunicatie en de marketing van de vliegtuigmaatschappij Thomas Cook Airlines. Na zes jaar nam haar carrière opnieuw een bocht: omdat de touroperator in ’turbulente’ tijden terechtkwam, vloog ze richting het communicatiebureau Billie Bonkers. Daar werkte ze als copywriter en communicatieadviseur voor verschillende klanten. Vier jaar later maakte ze de overstap naar één van die klanten, de Stad Gent. Ze boog zich over de communicatie van een aantal omstreden thema’s, zoals het circulatieplan of de lage-emissiezone. Toch bleef haar eerste liefde voor het onderwijs altijd in het vizier. Tijdens een rondje lopen rond de Watersportbaan luisterde ze naar de podcast ‘Buiten de krijtlijnen’ en besloot ze opnieuw voor de klas te staan. In haar vrije tijd trekt Rhanie erop uit met haar gezin of bindt ze haar loopschoenen aan, zodat ze de volgende dag opnieuw fris in het startblok verschijnt.