Tijdens de lessen Latijn maakten de leerlingen van het vijfde jaar kennis met het epigram. Een kort gedicht dat het dagelijkse leven in het Rome van de keizertijd weerspiegelt. Menselijke zwakheden, gebreken en spot zijn nooit ver weg. Zonder echter te vervallen in grofheid.
Geestigheid, humor, woordspelingen en een pointe maken deze vorm van poëzie aangenaam om te lezen.
De lectuur van de gedichten was een mooie aanzet om de leerlingen zelf in de pen te laten kruipen. Ze hebben het genre alle eer aangedaan met een epigram over hun eigen leefwereld: het schooluniform en het afstandsonderwijs mochten als onderwerp gebruikt worden.
Claudine Heyerick, leerkracht
Gitte Van lent – 5LWi
Hoe wij ons aankleden, blauw en wit, moet voor eenheid zorgen.
Tot op een dag je iemand ziet met dezelfde kleren als jij.
Indra Van engelandt – 5LWi
Je zei dat we in ons kot moesten blijven, Conor.
Maar zelf was je overal, behalve in je kot.
Lola Lefebre – 5LWi
Uniformcontrole krijgen we en rode nota’s als we geen blauw-wit dragen.
Dit is niet consequent.
‘Waarom?’, vraagt u zich af.
Omdat uzelf geen uniform, beste leerkracht, hoeft te dragen.
Maya Reniers – 5LWi
Je blijft voortdurend over het mondmasker zeiken.
Wees blij! Nu durven mensen je aan te kijken.
Douwe Demetter – 5LWi
Aan jou, Glennzoon, is een uniform toegewezen dat jij verafschuwt.
Maar wanneer de schooluren voorbij zijn en de bal aan het rollen gaat,
draag jij het blauw-wit met trots.
Renzo Vercruyssen – 5LWi
Je hebt het gehaald, Hera, het vijfde jaar.
Hoe is dat mogelijk?
Door student te zijn tijdens het afstandsonderwijs door Covid-19.
Eray Sisman – 5LWe
‘Ik haat het uniform, blauw is de lelijkste kleur!’, beweer jij, ouwe.
Je hebt gelijk! Jouw ogen zijn immers ook blauw.