Op vrijdag 15 en zaterdag 16 maart stonden meer dan 90 leerlingen en personeelsleden van SFI op het imposante podium van de Vlaamse Opera in Gent. “De kracht van de waarheid” was de titel van het muziek- en bewegingstheater en krachtig was het.
Na de musical “De Anderen” in 2017 zetten we voorzichtige stappen richting een samenwerking met Opera Ballet Vlaanderen. De educatieve dienst nam ons een jaar lang op sleeptouw doorheen de verschillende mogelijkheden, operastijlen en ook zakelijke aspecten. In september 2018 begonnen dan de eerste repetities.
Per discipline (dans, koor, orkest, decor en drama) werd een externe coach naast de vertrouwde SFI-leerkrachten ingezet. Om de andere week kwamen ze kijken, keuren, bijsturen en improviseren. Geen makkelijke weg, maar de minst bewandelde is vaak de mooiste. Tijdens menige repetitie deden ze de leerlingen nadenken over het gekozen thema.

Dat thema was verbonden aan de opera “Satyagraha” van Philip Glass, waarin een deel van het leven van Gandhi en zijn keuze voor geweldloos verzet verbeeld wordt. De leerlingen kwamen al gauw uit bij thema’s als klimaat, vervuiling, pesten, zinloos geweld en onrecht. Deze thema’s kregen hun plaats in alle disciplines. Wie de voorstelling zag, denkt maar aan het protestlied (koor), de ver-Glass-te versie van “Laat ons een bloem” (orkest), de bewegingen op muziek van Glass (dans), de pestende biggetjes (drama) en de protestslogans (decor). Het zijn maar enkele van de ideeën die groeiden tijdens het proces.
Soms was het niet altijd duidelijk hoe alles in elkaar zou passen en wie wat precies op welk moment zou doen. Gelukkig is er een generale week waarin mirakels gebeuren. In die week mochten we de Vlaamse Opera onze tweede thuis noemen: eten en chillen in de prachtige Lullyzaal, crossen tussen de parterre en de balkons om tijdig “Schaam u” te roepen, de techniek backstage ontdekken, zenuwen verbijten in de loges en kicken op het podium of in de orkestbak. Om een van de coaches te citeren: “We hebben het jullie niet makkelijk gemaakt, maar jullie hebben nooit ‘neen’ gezegd en iedereen was erg flexibel. Dat is een grote kracht.”

De voorstellingen zelf verliepen naar wens en de reacties waren unaniem: van speciaal en anders over kwetsbaar en ontroerend tot kippenvel en overweldigend. Geen spektakel om het spektakel, maar een duidelijke boodschap die gedragen werd door elke leerling en collega.
Na de voorstelling op zaterdag waren er op het podium tranen en knuffels. Van vreugde, van afscheid, van trots. Het was een belevenis die de leerlingen zal bijblijven en die niemand hen nog kan afnemen. Hun woede over onrecht is hun grootste vorm van liefde (vrij naar Augustinus).
Dank aan Opera Ballet Vlaanderen en alle deelnemers!
Joris De Smet, leerkracht